Πώς βιώνουν οι έφηβοι την καραντίνα; Δύο μαθήτριες της Β΄ Γυμνασίου αποτυπώνουν στα κείμενά τους σκέψεις, συναισθήματα και βιώματα των ημερών
Του γιοφυριού της Άρτας - Γ΄ Γυμνασίου
Με αφορμή το διήγημα του Δ. Μίγγα : Η τρίπλα των ονείρων (β΄γυμνασίου)
Ο Μίμης Αρούκατος προβαίνει σε έναν απολογισμό της ζωής του γράφοντας στο προσωπικό του ημερολόγιο : υποδυθείτε τον ρόλο του πρωταγωνιστή της ιστορίας μας και αφηγηθείτε τη ζωή του σε α΄ πρόσωπο, με βάση τα συναισθήματα που εσείς βιώσατε , σε ένα κείμενο 150- 200 περίπου λέξεων.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ιούλιος 1998
Σήμερα ήμουν στο καφενείο. Έβλεπα τον αγώνα με το Μεξικό. Ένας νεαρός -Μπλάνκο νομίζω πως τον έλεγαν- μπήκε με αλλαγή. Μόλις έπιασε τη μπάλα, δύο παίκτες προσπαθούσαν να τον μαρκάρουν, μέχρι που τον μπλόκαραν. Δεν το πιστεύω αυτό που έκανε για να τους αποφύγει! Έβαλε τη μπάλα ανάμεσα στους αστραγάλους του, έγινε κουβάρι και πέρασε ανάμεσά τους σαν άνεμος. Ήταν η αέρινη τρίπλα που επιχειρούσα να πετύχω στα νιάτα μου, ένα όνειρο που μόνον εγώ πίστευα ότι ήταν δυνατό να πραγματοποιηθεί. Και να που έγινε! Ούτε που το κατάλαβα για πότε άρχισα να τρέχω γύρω από τα τραπέζια. Η συγκίνηση, η χαρά και ο ενθουσιασμός με πλημμύριζαν αυτή τη στιγμή... Νιώθω ότι δικαιώθηκα, παρ' όλο που δεν ήμουν εγώ εκείνος που το έκανε.
Λυπάμαι τον εαυτό μου που ξόδεψα τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου προσπαθώντας για άπιαστα όνειρα. Έχω καταντήσει υπέρβαρος, φτωχός, βουτηγμένος στην αθλιότητα. Μακάρι να είχα γυρίσει τον χρόνο πίσω... Όλα θα ήταν διαφορετικά. Κρίμα! Ο Αρούκατος, το καμάρι του Οδυσσέα, είναι για τα μπάζα πλέον. Το σημερινό επεισόδιο, όμως, ήταν μία ευχάριστη παύση από τη μιζέρια στην οποία ζω. Χαίρομαι. Μα στενοχωριέμαι κιόλας για την κατάντια μου . Κουράζομαι εύκολα. Πού και πού νιώθω έναν πόνο στην καρδιά. Μερικές φορές αισθάνομαι ότι με πνίγουν. Θυμάμαι τις μικρές στιγμές με την οικογένεια και τους συμπαίκτες μου. Τώρα καταλαβαίνω πόση σημασία είχαν αυτά τα μικρά, ασήμαντα πράγματα. Με αυτές τις σκέψεις μπορώ να αποχωρήσω από τη ζωή...
Γιώργος Απλαδάς - Β1
Σήμερα ήμουν στο καφενείο. Έβλεπα τον αγώνα με το Μεξικό. Ένας νεαρός -Μπλάνκο νομίζω πως τον έλεγαν- μπήκε με αλλαγή. Μόλις έπιασε τη μπάλα, δύο παίκτες προσπαθούσαν να τον μαρκάρουν, μέχρι που τον μπλόκαραν. Δεν το πιστεύω αυτό που έκανε για να τους αποφύγει! Έβαλε τη μπάλα ανάμεσα στους αστραγάλους του, έγινε κουβάρι και πέρασε ανάμεσά τους σαν άνεμος. Ήταν η αέρινη τρίπλα που επιχειρούσα να πετύχω στα νιάτα μου, ένα όνειρο που μόνον εγώ πίστευα ότι ήταν δυνατό να πραγματοποιηθεί. Και να που έγινε! Ούτε που το κατάλαβα για πότε άρχισα να τρέχω γύρω από τα τραπέζια. Η συγκίνηση, η χαρά και ο ενθουσιασμός με πλημμύριζαν αυτή τη στιγμή... Νιώθω ότι δικαιώθηκα, παρ' όλο που δεν ήμουν εγώ εκείνος που το έκανε.
Λυπάμαι τον εαυτό μου που ξόδεψα τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου προσπαθώντας για άπιαστα όνειρα. Έχω καταντήσει υπέρβαρος, φτωχός, βουτηγμένος στην αθλιότητα. Μακάρι να είχα γυρίσει τον χρόνο πίσω... Όλα θα ήταν διαφορετικά. Κρίμα! Ο Αρούκατος, το καμάρι του Οδυσσέα, είναι για τα μπάζα πλέον. Το σημερινό επεισόδιο, όμως, ήταν μία ευχάριστη παύση από τη μιζέρια στην οποία ζω. Χαίρομαι. Μα στενοχωριέμαι κιόλας για την κατάντια μου . Κουράζομαι εύκολα. Πού και πού νιώθω έναν πόνο στην καρδιά. Μερικές φορές αισθάνομαι ότι με πνίγουν. Θυμάμαι τις μικρές στιγμές με την οικογένεια και τους συμπαίκτες μου. Τώρα καταλαβαίνω πόση σημασία είχαν αυτά τα μικρά, ασήμαντα πράγματα. Με αυτές τις σκέψεις μπορώ να αποχωρήσω από τη ζωή...
Γιώργος Απλαδάς - Β1
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Από το ημερολόγιο του Αρούκατου
Αν και στα νιάτα μου ζύγιζα 70 κιλά και ήμουν ένας αέρινος ποδοσφαιριστής, όπως με αποκαλούσαν, τώρα, στο τέλος της ζωής μου, ζυγίζω 120. Θυμάμαι πάντα τον εαυτό μου να περιγράφει στα καφενεία την αέρινη τρίπλα που μόλις είχα επινοήσει. Την είχα στο μυαλό μου από μικρός και μελετούσα τις διάφορες εκδοχές της και περιπτώσεις. Θεωρούσα ότι ήταν το πιο σημαντικό πράγμα και γι΄αυτό αφιέρωσα σχεδόν όλη τη ζωή μου και τα νιάτα μου προσπαθώντας να την υλοποιήσω σε πολλές προπονήσεις, σε φιλικούς και σε επίσημους αγώνες, αλλά κάθε φορά η ίδια απογοήτευση, αφού ήταν κόπος δίχως κανένα αποτέλεσμα. Αυτός ήταν ένας από τους λόγους που η ποδοσφαιρική μου καριέρα τελείωσε τόσο άδοξα, που έχασα τη θέση μου στην εντεκάδα, που το όνομά μου σβήστηκε από το μυαλό των οπαδών, αλλά εγώ δεν πτοήθηκα, έτσι κι αλλιώς είναι κάτι που ποτέ δεν έχω μετανιώσει όσο καιρό ζω .
Όμως, ξαφνικά όλα άλλαξαν. Ακόμα θυμάμαι την ημέρα που ήμουν στο καφενείο και παρακολουθούσα τον αγώνα για το παγκόσμιο κύπελλο , όταν ξαφνικά είδα την τρίπλα μου. Την τρίπλα που κατέστρεψε την ποδοσφαιρική μου καριέρα να εκτελείται από τον Μπλάνκο ! Χιλιάδες συναισθήματα διαπέρασαν το μυαλό μου, με το πιο σημαντικό, ότι τώρα που θα πεθάνω θα ξέρω ότι έχω πετύχει το όνειρό μου και θα φύγω χαρούμενος και δικαιωμένος, με μία τεράστια ανακούφιση να με διακατέχει. Τώρα που ξαναβλέπω τη ζωή μου γραμμένη στο χαρτί χαίρομαι πολύ για μένα , αν και τα δακρυά μου δεν μπορούν να σταματήσουν να κυλάνε στο πρόσωπό μου, αλλά τουλάχιστον γνωρίζω ότι είναι από τη χαρά μου και την περηφάνια που μου χάρισε ο μικρόσωμος Μεξικανός, αφού σε εκείνον χρωστάω τη δικαίωσή μου!
Καλικάκη Ελένη - Β1
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ονομάζομαι Μίμης Αρούκατος , είμαι πενήντα χρόνων και έπαιζα ως αριστερό εξτρέμ στην ομάδα Οδυσσέα Κορδελιού . Ήδη από τα παιδικά μου χρόνια είχα κλίση προς το ποδόσφαιρο . Πάντα θυμάμαι τον εαυτό μου με μια μπάλα , είτε παίζοντας ποδόσφαιρο με τους φίλους μου , είτε προσπαθώντας να πραγματοποιήσω μια μαγική για εμένα τρίπλα . Έλεγα πολλές φορές θυμάμαι στους φίλους μου να μου κάνουν αυτό το « ειδικό κλείσιμο » που ήθελα , έτσι ώστε να πετύχω αυτό το « αέρινο » πέρασμα μέσα από δύο αντιπάλους . Ποτέ όμως, ούτε ως « σκηνοθετημένο» , αλλά ούτε κατά τη διάρκεια του αγώνα μπόρεσα να πραγματοποιήσω το όνειρό μου αυτό. Δυστυχώς, αυτό προκάλεσε πολλές αρνητικές συνέπειες στην καριέρα μου, τόσο στην εκτίμηση που είχαν οι φίλαθλοι στο πρόσωπό μου (είτε στον αγωνιστικό χώρο, είτε στην καθημερινότητα ) , όσο και στη θέση μου στην αρχική διάταξη της ομάδας.
Όταν με απέκλεισαν από την ομάδα, δεν είχα ούτε ένα λόγο να ξαναπροσπαθήσω να πετύχω την ΄΄αέρινη τρίπλα΄΄ μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Από τότε, το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να φαντάζομαι τρόπους και να την πραγματοποιώ μέσα στο μυαλό μου. Έτσι έχασα κάθε ελπίδα για να δω την τρίπλα να γίνεται πραγματικότητα. Πέρασε ο καιρός και τελικά, στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του 1998, ο διεθνής Μεξικανός παίκτης Μπλάνκο πραγματοποίησε την τρίπλα αυτή, περνώντας σαν αέρας μέσα από τους αντιπάλους του . Εκείνη ήταν η πιο χαρούμενη μέρα της ζωής μου, μια και το όνειρό μου έγινε πραγματικότητα, έστω και μέσω ενός άλλου προσώπου.
Γενετζάκης Μανώλης - Β3
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Γεια σας. Είμαι ο Μίμης Αρούκατος· στα 59 μου χρόνια πια ,επονομαζόμενος από όλους στα νιάτα μου ως αέρινος. Θα σας μιλήσω για την τρίπλα των ονείρων μου, που την είδα να πραγματοποιείται μαγικά από έναν παίχτη της εθνικής ομάδας του Μεξικού που ακούει στο όνομα Μπλάνκο. Έπαιζα στον Οδυσσέα Κορδελιού ως αριστερό εξτρέμ. Ήταν μία τρίπλα εξωπραγματική για τα δεδομένα του ποδοσφαίρου τότε. Όταν δύο παίκτες με έκλειναν, θα έβαζα ανάμεσα στα πόδια μου την μπάλα, θα σηκωνόμουν στον αέρα σαν αετός και θα περνούσα ανάμεσά τους. Προσπαθούσα κάθε μέρα για την πραγματοποίηση αυτής της τρίπλας, έχυνα ιδρώτα , έτρωγα τα μούτρα μου, αλλά αυτό δεν απέφερε τίποτα.
Οι κυρώσεις ήταν ταπεινωτικές για μένα. Άρχιζα να χάνω τους κόπους μιας ζωής, τον ένα μετά τον άλλον. Πρώτα έχασα τη θέση μου στην αρχική εντεκάδα, μετά έχασα την εκτίμηση των φιλάθλων και έγινα ρεζίλι μπροστά στα μάτια τους. Το τελειωτικό όμως χτύπημα ήταν όταν με έδιωξαν από την ομάδα και τελείωσε η καριέρα μου πριν την ώρα της. Όλοι με ξέχασαν. Δεν υπήρχα πια για κανέναν και οι νεότεροι με γιουχάριζαν. Όμως, από όλα αυτά έμεινε και κάτι καλό για μένα, κυρίως όμως - όπως πιστεύω-για τους νεότερους. Έμαθα πως στη ζωή πρέπει κάποιος να έχει κάνει τα κουμάντα του, να έχει εναλλακτικές λύσεις και , όταν δεν του βγει κάτι, να έχει να πιαστεί από κάτι άλλο.
Κατσούγκρης Τιμολέων - Β3
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Σήμερα, 20 Ιουνίου 1998, νιώθω ανάμεικτα συναισθήματα για ό,τι έχω καταφέρει στη ζωή μου έως τώρα. Από τη μία, νιώθω φανερά απογοητευμένος και θλιμμένος, καθώς σπατάλησα μια ολόκληρη νεανική ζωή, μια ποδοσφαιρική καριέρα, για μια αέρινη τρίπλα, και το μόνο που κέρδισα ήταν να γίνω περίγελος στη γειτονιά και να χάσω τη θέση μου στην αρχική εντεκάδα του Οδυσσέα Κορδελιού, καθώς και την εκτίμηση των φιλάθλων.
Από την άλλη, σήμερα το μεσημέρι ήταν η πιο ευχάριστη στιγμή της ζωής μου. Παρακολουθούσα τον ποδοσφαιρικό αγώνα Βέλγιο-Μεξικό στην τηλεόραση, που γινόταν στα πλαίσια του παγκοσμίου πρωταθλήματος του 1998 στα γήπεδα της Γαλλίας. Ένας μικροκαμωμένος Μεξικανός που άκουγε στο όνομα Μπλάνκο κατάφερε να πραγματοποιήσει ένα θαύμα, την ‘αέρινη’ τρίπλα που εγώ επινόησα. Η χαρά μου δεν περιγράφεται. Πανηγύριζα και με έβλεπε όλο το καφενείο, αλλά δεν με απασχολούσε αυτό. Αχ, ας μπορούσα να είχα αυτήν την ικανοποίηση να την πετύχω εγώ αυτήν την τρίπλα…
Θανάσης Ορέστης - Β3
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Από τότε που ήμουνα μικρός θυμάμαι τον εαυτό μου στις αλάνες, στις αυλές, στο προαύλιο της εκκλησίας και του σχολείου κάθε απόγευμα να παίζω μπάλα, με όλα τα παιδιά του σχολείου και συγκεκριμένα τα αγόρια της τάξης μου. Αυτό γινόταν συστηματικά κάθε απόγευμα .
Τα χρόνια περνούσαν και το ποδόσφαιρο γινόταν λαχτάρα , αργότερα τρόπος ζωής και κάπως έτσι μπήκα στην ομάδα .
Τότε λοιπόν συνειδητοποίησα ότι ζούσα το όνειρο της ζωής μου. Όμως απογοητεύτηκα γιατί είχαν περάσει τόσα χρόνια και δεν μπόρεσα να καταφέρω να πραγματοποιήσω εκείνη την «τρίπλα» .
Μόλις είδα την τρίπλα να πραγματοποιείται από τον Μπλάνκο ένιωσα τόση χαρά , ευχαρίστηση και ανακούφιση, αλλά ταυτόχρονα ένιωσα και λύπη, γιατί την τρίπλα των ονείρων μου την πραγματοποίησε κάποιος άλλος . Παρόλα αυτά χάρηκα και πανηγύρισα το ίδιο, σαν να ήταν δικιά μου η τρίπλα .Οφείλω βέβαια να συγχαρώ από την πλευρά μου τον Μπλάνκο για αυτή του την επιτυχία και την προσπάθεια .
Δεν με πείραξε καθόλου ο χλευασμός των νεότερων . Όμως , αν ήξεραν ποιο ήταν το όνειρο της ζωής μου, θα πανηγύριζαν μαζί μου, όπως έκαναν οι συνομήλικοί μου που ήξεραν το όνειρο και τη λαχτάρα μου .
Δασκαλάκη Αντιγόνη - Β3
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Σήμερα για χιλιοστή φορά (και λίγες λέω) επιχείρησα να καταφέρω την αέρινη τρίπλα. Άλλη μια μέρα, άλλη μια αποτυχία. Το μόνο διαφορετικό τώρα είναι ότι περισσότερος κόσμος μαζευόταν κάθε λεπτό που περνούσε, για να ψυχαγωγηθούν ,όπως έλεγε ένας πρώην συμπαίκτης μου, από την "παράσταση" που έδινα, δηλαδή τις τούμπες που είχα φάει - αναμφισβήτητα πιο αστείες από τις κωμωδίες που έχει ο κινηματογράφος. Το θέμα είναι ότι δεν με πείραζε πλέον.Τα γέλια, η κοροϊδία, η απαξίωση που δεχόμουν, ακόμη και το διώξιμο από την εντεκάδα, μετρούσαν μηδαμινά για εμένα, όσο τρελός και αν φαινόμουν στα μάτια των άλλων.
Πολλοί άνθρωποι παραιτούνται από τα όνειρά τους εξαιτίας του τι λέει ο κόσμος, φοβούνται να μη χαλάσουν την "εικόνα" τους θέλοντας να 'ναι αποδεκτοί στους άλλους. Πιστεύω ότι αυτή η ιδεολογία είναι για τους αδύναμους, που εξαρτώνται από τη γνώμη των άλλων, γιατί φοβούνται ότι αν δεν θεωρούνται ένα με το πλήθος, δεν θα πάνε μπροστά. Χάνονται μέσα στις λόγια των άλλων, χωρίς να κοιτούν τι θέλουν αυτοί. Πάντα έλεγα ότι όποιος ακολουθεί τα μονοπάτια άλλων, δεν αφήνει τα δικά του ίχνη, και εγώ προσωπικά δεν θα αφήσω τον εαυτό μου να χαθεί μαζί με αυτούς. Γιατί δεν είμαι ένας από εκείνους. Τον στόχο μου τον έχω βάλει, αυτή η τρίπλα θα πάρει το όνομά μου, και όποτε κάποιος άλλος ποδοσφαιριστής την πραγματοποιεί, όλοι θα σκέφτονται εμένα. Ναι, εμένα, το πρώτο άτομο που την κατάφερε .Περίπου. Τουλάχιστον προσπαθώ.. Νιώθω κατά κάποιο τρόπο περήφανος που δεν με νοιάζει τι λένε οι υπόλοιποι για μένα και συνεχίζω να κάνω αυτό που θέλω, αλλά δυστυχώς μόνο εγώ το βλέπω το θέμα απ’ αυτή την πλευρά. Πολλές φορές ακούω άλλους να ρωτάνε τα άτομα τριγύρω αν έχω αποδράσει από κανένα ψυχιατρείο. Άμα όμως ήξεραν πόσο επιθυμούσα αυτή την τρίπλα από τότε που με θυμάμαι, ίσως καταλάβαιναν. Γιατί , όσο τρελό κι αν φαίνεται κάτι που βλέπουμε, κρύβει μια ιστορία πίσω του, που συχνά είναι πιο λογική από αυτούς που θα κάτσουν να κρίνουν το σωστό και το λάθος.
Εμμανουέλα Δαλαμπέκη - Β1
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Από το ημερολόγιο του Αρούκατου
…Ξεκίνησα το ποδόσφαιρο από μικρή ηλικία, γιατί το αγαπούσα πάρα πολύ. Μεγαλώνοντας μπήκα στην ομάδα του Οδυσσέα Κορδελιού.
Είμαι πολύ ευτυχισμένος. Προσπαθώ να βελτιώνομαι συνεχώς. Γι’ αυτό τον λόγο κάνω και αρκετές παραλλαγές στον τρόπο που παίζω. Θέλω να κάνω και κάτι διαφορετικό και να μείνω αξέχαστος. Για μέρες προσπαθώ να κρατώ την μπάλα και να περάσω ανάμεσα από δύο αντιπάλους. Αυτό πιστεύω ότι θα με κάνει γνωστό.
Οι μέρες περνούν και δυστυχώς δεν το καταφέρνω. Όμως, μού είναι αδύνατο να τα παρατήσω τώρα. Είναι το όνειρο της ζωής μου, πρέπει να κάνω πράξη αυτή την τρίπλα . Η απόδοσή μου μέσα στην ομάδα πέφτει συνεχώς και ο προπονητής μου φωνάζει.
Ο προπονητής με έβγαλε τελικά από τη βασική εντεκάδα. Το βλέπω και εγώ ότι έχει δίκιο. Φοβάμαι τα χειρότερα.
Τα χειρότερα δυστυχώς ήρθαν. Η ομάδα δεν ανανέωσε το συμβόλαιό μου και έχω μείνει ξεκρέμαστος.
Στη γειτονιά με κοροϊδεύουν όλοι. Λυπάμαι. Θα μείνω για λίγο κλεισμένος στο σπίτι.
Τα χρόνια πέρασαν και εγώ είμαι αλλαγμένος. Έχω πάρει πολλά κιλά. Κανείς πια δεν με θυμάται. Η καθημερινότητά μου είναι απλή. Κάθε απόγευμα πάω στο καφενείο να δω τους φίλους μου και να περάσει η ώρα μου.
Σήμερα είμαι πολύ ευτυχισμένος. Ο Μπλάνκο, ποδοσφαιριστής της εθνικής ομάδας του Μεξικό, έκανε αυτό που ήθελα εγώ στα νιάτα μου. Τώρα επιτέλους μπορώ να φύγω από τη ζωή, ήσυχος και ευτυχισμένος.
Βιτώρου Ειρήνη - Β1
…Ξεκίνησα το ποδόσφαιρο από μικρή ηλικία, γιατί το αγαπούσα πάρα πολύ. Μεγαλώνοντας μπήκα στην ομάδα του Οδυσσέα Κορδελιού.
Είμαι πολύ ευτυχισμένος. Προσπαθώ να βελτιώνομαι συνεχώς. Γι’ αυτό τον λόγο κάνω και αρκετές παραλλαγές στον τρόπο που παίζω. Θέλω να κάνω και κάτι διαφορετικό και να μείνω αξέχαστος. Για μέρες προσπαθώ να κρατώ την μπάλα και να περάσω ανάμεσα από δύο αντιπάλους. Αυτό πιστεύω ότι θα με κάνει γνωστό.
Οι μέρες περνούν και δυστυχώς δεν το καταφέρνω. Όμως, μού είναι αδύνατο να τα παρατήσω τώρα. Είναι το όνειρο της ζωής μου, πρέπει να κάνω πράξη αυτή την τρίπλα . Η απόδοσή μου μέσα στην ομάδα πέφτει συνεχώς και ο προπονητής μου φωνάζει.
Ο προπονητής με έβγαλε τελικά από τη βασική εντεκάδα. Το βλέπω και εγώ ότι έχει δίκιο. Φοβάμαι τα χειρότερα.
Τα χειρότερα δυστυχώς ήρθαν. Η ομάδα δεν ανανέωσε το συμβόλαιό μου και έχω μείνει ξεκρέμαστος.
Στη γειτονιά με κοροϊδεύουν όλοι. Λυπάμαι. Θα μείνω για λίγο κλεισμένος στο σπίτι.
Τα χρόνια πέρασαν και εγώ είμαι αλλαγμένος. Έχω πάρει πολλά κιλά. Κανείς πια δεν με θυμάται. Η καθημερινότητά μου είναι απλή. Κάθε απόγευμα πάω στο καφενείο να δω τους φίλους μου και να περάσει η ώρα μου.
Σήμερα είμαι πολύ ευτυχισμένος. Ο Μπλάνκο, ποδοσφαιριστής της εθνικής ομάδας του Μεξικό, έκανε αυτό που ήθελα εγώ στα νιάτα μου. Τώρα επιτέλους μπορώ να φύγω από τη ζωή, ήσυχος και ευτυχισμένος.
Βιτώρου Ειρήνη - Β1
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------